کد مطلب:29682 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:100

پرهیز از بی خبری












5619. امام علی علیه السلام - در سخنرانی اش در توصیف گم راه -: او در فرصتی خدادادی، به غافلانْ تمایل می ورزد و با گناهكاران، شب را به روز می آورد، بدون راهی كه به مقصودش رسانَد و بدون پیشوایی كه راهبرش باشد.

... تا آن كه [ خداوند] از كیفر گناهشان پرده برداشت، و از پرده های غفلت، بیرونشان آورد، پسْ به چیزی روی آوردند كه بِدان پشت كرده بودند و پشت به چیزی كردند كه روی بدان آورده بودند؛ امّا نه از آنچه می خواستند و بدان رسیدند، سودی بُردند، و نه از آنچه حاجت خویش بِدان روا كردند، بهره ای خوردند.

من، خودم و شما را از این جایگاه، برحذر می دارم. هركس باید از تلاش خود، سود بَرَد؛ زیرا كه بینا كسی است كه بشنود و بیندیشد و بنگرد و ببیند و از عبرت ها سود بَرَد و آن گاه، جاده های روشن را بپیماید و از فرو افتادن در پرتگاه ها و گم راهی در بی راهه ها دوری گزیند و فریب دهندگان را با حق پوشی، تحریف سخن و ترسیدن از راستی، بر ضدّ خویش یاری نكند.

ای شنونده! از سرمستی ات به هوش آی و از غفلتت بیدار شو و از شتابزدگی ات بكاه و در آنچه بر پایه سفارش پیامبر اُمّی - كه درود خدا بر او و خاندانش باد - لازم است و چاره ای جز آن نیست، بیندیش و با هر كه با این كارها مخالفت می كند، مخالفت كن و او را با آنچه خوشایند اوست، وا گذار.

فخروَرزیِ خود را كنار بگذار و از خودبینی ات بكاه و به یاد گورت باش كه گذرت به آن جاست. با هر دستی كه دهی، باز می گیری و چنان كه بكاری، دِرو می كنی و آنچه امروزْ پیش فرستی، فردا به تو باز داده خواهد شد. برای آینده ات مهیّا باش و برای فردایت پیش فرست.

بپرهیز و بپرهیز، ای شنونده! و بكوش و بكوش، ای غافل! «وَ لَا یُنَبِّئُكَ مِثْلُ خَبِیرٍ؛ [1] و [ هیچ كس] چون [ خدای ]آگاه، تو را خبردار نمی كند».[2].









    1. فاطر، آیه 14.
    2. نهج البلاغة: خطبه 153، بحار الأنوار: 38/407/77، جواهر المطالب: 308/1.